بر این اصل ساده و در عین حال مهم واستوار که اگر دست نیست پا هست چشم و گوش و زبان و قدرت تفکر هست.

اگر حس بینایی نیست حس لامسه و شنوایی هست وبالا خره اگر تندرستی نیست امید به زندگی هست.

فلسفه یعنی امید بخشیدن و اماده کردن فرد معلول در جامعه  از یک سو واماده کردن سازه جامعه برای پذیرش وی به عنوان یک شهروند از سوی دیگر.

معلولان هم در جامعه سهمی دارند.